بررسی فراوانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های انتروکوک جدا شده از بیمارستان های دولتی شهر زنجان

زمینه و هدف: انتروکوک ها مشکلات فراوانی را از لحاظ عدم موفقیت در درمان و ایجاد مرگ و میر در بیماران به وجود می آورند که این امر، بیشتر به دلیل مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها می باشد. از آن جایی که شناسایی مقاومت های آنتی بیوتیکی شایع در جامعه از اهمیت خاصی برای درمان عفونت ها برخوردار است و می تواند در جلوگیری از شکست درمان مفید باشد، لذا این تحقیق با هدف غربالگری نمونه های به دست آمده از بیماران از نظر انتروکوکوس های مقاوم به آنتی بیوتیک صورت پذیرفت. روش بررسی: نمونه های مورد استفاده طی یک دوره ی زمانی 9 ماهه از خون و مدفوع بیماران بستری در بیمارستان های موسوی و ولیعصر زنجان از مرداد 92 تا اردیبهشت 93 جمع آوری شدند. با کمک تست های تشخیصی رشد در محیط بایل اسکولین آگار و محیطnacl  5/6 درصد و تست کاتالاز و رنگ آمیزی گرم صحت نمونه ها تایید شد. روش انتشار از دیسک در آگار برای تست حساسیت به آنتی بیوتیک با محیط کشت مولر هینتون آگار و روش میکروتیتر پلیت برای ارزیابی mic نمونه های مقاوم به ونکومایسین انجام شد. یافته ها: در تحقیق حاضر از میان آنتی بیوتیک های مورد بررسی، تیکوپلانین و ونکومایسین کمترین میزان مقاومت (2 درصد) و سیپروفلوکساسین بیشترین میزان مقاومت (70 درصد) را به خود اختصاص دادند و حداقل غلظت مهار کنندگی در مورد ونکومایسین 5 تا 50 میکروگرم در میلی لیتر تعیین شد. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد انتروکوک های ایزوله شده از بیماران بستری در بیمارستان مقاومت نسبتا بالا به اکثر آنتی بیوتیک ها داشته ولی در مورد ونکومایسین و تیکوپلانین مقاومت نسبت به مطالعات مشابه در سطح  قابل قبولی قرار دارد.